Vandaag kon ik heerlijk uitslapen en dat was echt wel nodig. Voor mij is het overduidelijk dat ik ondertussen aan het laatste deeltje van mijn zwangerschap begin. De ongemakken zijn een paar maanden uitgebleven, waardoor ik echt heb kunnen genieten!

Genieten

Hoewel ik de laatste weken wat onzeker was over hetgeen mij de komende maanden te wachten staat en over de bevalling zelf, mag ik over het tweede trimester echt niet klagen. De ochtendmisselijkheid nam langzaam af, mijn energiepeil ging weer omhoog en ik kon weer meer ondernemen, waar ik ook ontzettend zin in had. Het is pas de laatste twee à drie weken dat ik me iets minder goed in mijn vel voel.

Verder was het tweede trimester echt een fijne periode. Voor het eerst voelde ik ons kindje bewegen, we kregen de bevestiging dat alles perfect loopt en kwamen te weten dat het een meisje zou worden. Eind oktober ging ik nog met vrienden een weekendje naar de Ardennen waar we een mooie wandeling maakten van acht kilometer. Hoewel ik ’s avond toen heel erg moe was, heb ik daar verder geen moment hinder van mijn zwangerschap ondervonden. Sociale contacten stonden niet op een lager pitje, maar net veel centraler omdat we echt gebruik wilden maken van die ‘meer actieve periode’. Dat leverde heel wat prachtige momenten met vrienden op die ik alleen maar kan koesteren. De afgelopen maanden waren ook fijn, omdat iedereen in mijn omgeving ondertussen op de hoogte was van het kleintje dat we verwachten. Stilaan begon mijn buik zich heel duidelijk in mijn kleren af te tekenen en werd het duidelijk dat ik niet gewoon ‘veel gegeten’ had. De combinatie van lieve reacties uit je omgeving, samen het feit dat die buik nog niet teveel in de weg zit en het allemaal nog niet zo zwaar is, maakten het tweede trimester echt een periode van genieten.

Het laatste deel…

Afgelopen weken merkte ik wel dat de overgang naar het derde trimester eraan kwam. Mijn lijf stelt nu duidelijk andere prioriteiten dan ik. Vorige week waren we zaterdag nog wat gaan shoppen en ’s avonds waren we bij vrienden gaan eten. Het werd wat later dan ik gewend ben en op zondag besloten mijn beenspieren om in een kramp te schieten. Dat resulteerde in een dagje bank hangen met de benen in de lucht. De laatste nachten waren ook niet mijn beste: veel wakker worden, heftig dromen, … Komend weekend wordt dus een rustweekend en ik ga de weekends die daarop volgen ook zoveel mogelijk zo inrichten. Minder beloftes en meer spontane acties. Als het me lukt om ergens bij te zijn, wil ik dat zeker wel doen. Ik ga alleen zo weinig mogelijk op voorhand dingen gaan beloven, zodat ik dan ook geen dingen moet afzeggen. Ik zou heel graag blijven doorwerken tot de geplande verlofdatum, zonder uit te vallen en dus wordt zorgen voor mezelf wel een heel belangrijk onderdeel van mijn leven.

Voor mezelf heb ik ondertussen uitgemaakt dat ik vooral ga luisteren naar mijn lijf. Mijn Lief is ook echt een schat en neemt regelmatig iets van me over. Dat in combinatie met een aantal rustpauzes en ook het derde trimester wordt er eentje om in te kaderen!