Galabria

Het was prachtig herfstweer zondag. De zon liet zich van haar beste kant zien, de wind bleef stil, de hemel was helder. Ideaal weer om er eens op uit te trekken met het gezin en een fikse wandeling te gaan maken om een frisse neus te gaan halen. Samen met Amélie trokken wij naar het domein Palingbeek, te Zillebeke.

Het bos aan Palingbeek

Vanop verschillende locaties kan je het domein binnen wandelen om verschillende wandelroutes te volgen. Deze routes zijn goed aangeduid, maar je kan natuurlijk ook gewoon het bos inwandelen om even op verkenning te gaan, zoals wij gedaan hebben.

Het is een vrij groot domein waar je lekker kan verdwalen. Ik vond het heerlijk om tussen de hoge bomen te lopen en niet het gevoel te hebben dat er alleen maar ‘jonkies’ stonden. Hoewel dit domein natuurlijk ook wel hier en daar een duwtje van de mens krijgt, had ik wel een echt bos-gevoel.

Amélie genoot ook ten volle van het bos, eerst vanop papa’s rug, later toen ze met haar eigen voetjes kon stappen. Wandelen in het bos is altijd een fijne bezigheid voor kleine meisjes als Amélie, maar er was ook meer te vinden in het domein dan alleen maar bos.

Poëzieroute in Palingbeek

Per toeval stuitten wij zondag op het poëzieparcours ‘Ode aan de War Poets’, een houten pad dat is aangelegd midden in het bos waar langs verschillende borden staan met gedichten. Deze gedichten zijn geschreven  door Willie Verhegghe. Willy Tiebergyn, poëziecurator, selecteerde er tien die langs dit parcours op de borden staan.  Het is een ode aan de dichters die naar het Vlaamse slagveld trokken in de Eerste Wereldoorlog en daar hun kunst verder bleven beoefenen. De gedichten vertellen over hoe de mannen in Vlaanderen terecht kwam, hoe ze stierven, hoe ze de oorlog beleefden. Men wil de bezoeker hiermee tot reflectie en rust brengen, waar men door de locatie ook goed in slaagt.

Langs het pad vind je verschillende van deze houten bouwwerken, een soort hoorns. De betekenis ervan was me niet geheel duidelijk, maar ze geven een mooie sfeer aan de route.

The Bluff, waar de fronten lagen

Zillebeke ligt op de grens tussen de twee fronten, het front van de geallieerden en Belgen, en het front van de Duitsers. In het bos komt je op het wandelpad twee donkere, metalen lijnen tegen die de grens van deze fronten aangaf. Aangezien de oorlog tussen 1914 en 1918 niet veel verandering bracht, zijn de fronten gedurende deze periode grotendeels hetzelfde gebleven.

Het is dan ook niet gek dat je in dit domein op verschillende plaatsen belangrijke punten tegenkomt waar veldslagen hebben plaats gevonden. Hill 60 is er een van, maar ook The Bluff. Het poëzieparcours dat we gewandeld hebben, ligt op The Bluff. Twee poelen liggen stil naast elkaar. En misschien liggen er onder de grond waar wij onze voeten zetten wel nog vermiste soldaten. Je zou voor minder stil worden.

Coming World Remember Me

Bij Palingbeek werd naar aanleiding van de 100-jarige herdenking van de Eerste Wereldoorlog de tentoonstelling Coming World Remember Me gehouden. De kunstenaar Koen Vanmechelen plaatste in het domein Palingbeek evenveel beeldjes als soldaten het leven verloren in de Westhoek, 600.000. Elke beeldje had zijn eigen dogtag, die na de tentoonstelling allemaal verzameld werden. De beeldjes kunnen echter opgehaald worden door iedereen die daar zin in heeft.

Mijn Lief is al jaren gefascineerd door de Eerste Wereldoorlog en haar verhalen, dus we konden het niet laten om zo’n beeldje mee te brengen. Dat staat nu te pronken op een van de kastjes in ons huis.

We hebben alvast een heerlijke zondag gehad en al is de tentoonstelling met haar beeldjes nu weg, domein Palingbeek is zeker een bezoekje waard!